Ika-27 ng Enero Isang Araw ng Pag-alaala

ni Liv Jakobi

Ano ang naaalala natin?

Ngayon 57 taon na ang nakalilipas, naabot ng Pulang Hukbo ang mga kampong piitan sa Auschwitz. Pinalaya nila ang mga nakaligtas sa Holocaust. Mahigit sa isang milyong tao ang namatay sa mga German Nazis, kabilang sa mga ito ay may kapansanan, Sinti at Romans, homosexuals, ang diumano'y "asocial," "criminals," at mga Hudyo. Ang mga taong iyon ay dumaan sa hindi maisip na mga pangyayari. Ngayon naaalala natin ang nangyari at hindi na mauulit. 

Kahalagahan ng alaala 

Ang pagmuni-muni sa nakaraan ay ang pag-aaral para sa hinaharap. Kadalasan ay nakakalimutan natin ang ginawa ng Diyos para sa atin at tayo ay nagiging hindi mapagpasalamat. Ngunit nais Niyang alalahanin natin Siya. 

“3 Masdan, ipapayo ko sa inyo na kapag inyong binasa ang mga bagay na ito, kung ito ay karunungan sa Diyos na inyong basahin ang mga ito, na inyong maaalala kung paano maawain ang Panginoon ay naging sa mga anak ng tao, mula sa paglikha ni Adan maging hanggang sa panahon na matatanggap ninyo ang mga bagay na ito, at pag-isipan ito sa iyong mga puso.“

Moroni 10:3

Kailangan nating alalahanin ang mga bagay na ginawa Niya para sa atin. Kung paano napalaya ang mga tao ni Moises mula sa kamay ng mga Ehipsiyo at ang mga Hudyo at iba pang biktima ng Holocaust ay napalaya mula sa Pulang Hukbo.

Tandaan!

Alalahanin natin kung ano ang ibinigay sa atin upang makatagpo tayo ng kagalakan sa mga bagay na mayroon tayo. 

Binigyan tayo ng Diyos ng mga propeta para pamunuan tayo sa Mundo ngayon. Binigyan niya tayo ng mga pamilya para pagpalain tayo. Ibinigay Niya ang Kanyang Anak upang tayo ay maging malaya sa kasalanan. Binigyan niya tayo ng kasaysayan upang tayo ay matuto mula rito. 

Umaasa ako na huwag nating kalimutan na tayo ay isang lahi ng tao na may isang layunin sa Mundo. The more I learn, the more I see the truth na pareho tayo. Naniniwala ako na hindi mahalaga ang kulay, relihiyon, lahi, o nasyonalidad. Maghanap tayo ng pagkakatulad sa halip na pagkakaiba. Ang pagkakamali ng nakaraan ay ang kamangmangan ng tao, sa aking palagay. Yaong mga hindi naaalala ang mga aral ng nakaraan at kung gaano kalaki ang ginawa ng Diyos sa kanila—naniniwala ako—ay malamang na mahuli ang kanilang mga sarili sa silo ring nasumpungan ng marami tulad ng nakatala sa Aklat ni Mormon. Kapag nakalimutan ng tao ang Diyos, nagiging masama siya.

“8 Masdan, O kayong masasama at suwail henerasyon, paano mo nakalimutan ang tradisyon ng inyong mga ama; oo, gaano kabilis mong nakalimutan ang mga kautusan ng Diyos.”

10 At nakalimutan mo na ba kaagad kung gaano karaming beses siya naihatid ang ating mga ama mula sa mga kamay ng kanilang mga kaaway, at iniligtas sila mula sa pagkalipol, maging ng mga kamay ng kanilang sariling mga kapatid?

Alma 9:8, 10

Kapag naaalala natin ang ginawa ng Diyos para sa atin, napansin ko, nananatili tayong nakatutok sa Panginoon at naaalala ang mga bagay na ginawa niya para sa atin. Kapag naaalala natin ang nakaraan ay magkakaroon tayo ng magandang kinabukasan.

"Ang mga hindi naaalala ang nakaraan ay hinatulan na ulitin ito" 

– George Santayana