Van Alaska naar Rome
Dit artikel is geschreven door een plaatselijk lid van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen. De weergegeven standpunten vertegenwoordigen mogelijk niet de standpunten en standpunten van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen. Voor de officiële site van de kerk, bezoek kerkvanjesuschrist.org.
Door Lauren Wadsworth
Het volgende verslag is geschreven door Lauren Wadsworth over haar ervaring als zendelinge voor De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen die momenteel in het Rome Visitors' Center dient.
Ik ben 5.212 mijl verwijderd van mijn huis in Alaska, waar ik afscheid heb genomen van mijn familie, vrienden, kat, hond - alles.
Op 12 januari 2021 keek ik met tranen in mijn ogen uit het raam van mijn eerste vlucht uit Alaska. Ik keek uit het raam terwijl het vliegtuig vertrok. Ik kon overal de sneeuw zien, waardoor alles er zo mooi uitzag. Het rustte op de bergen, de gebouwen, de velden en zelfs de meren. Mijn vlucht bracht me naar Washington, vervolgens naar Texas en ten slotte naar Iowa, waar ik dienst deed terwijl ik wachtte op de verwerking van mijn visum. Ik wist niet dat ik negen maanden zou wachten. Eerst hoopte ik dat het maar een paar maanden zou duren voordat ik eindelijk naar Italië kon, maar de maanden vlogen voorbij en ik begon te denken dat ik Italië misschien nooit zou halen.
Op 1 september om 8.00 uur 's ochtends ging de telefoon. Het was het telefoontje waarop ik had gewacht. Mijn visum is verwerkt. Mijn vluchten waren geboekt. Ik had 2 weken om in te pakken. Ik zou naar Italië gaan!!! Ik stapte deze keer met tranen in mijn ogen op mijn eerste vliegtuig van Iowa naar Texas, waar ik aan boord ging van mijn 10 uur durende vlucht naar Italië.
Ik keek naar de zonsondergang ergens boven de Atlantische Oceaan en de zonsopgang die volgende ochtend in Italië. Ik was nog nooit het land uit geweest, laat staan de andere kant van de wereld!! In mijn uitzinnige toestand met jetlag kon ik het niet geloven! Ik had het gehaald! Op mijn allereerste dag bezocht ik het Colosseum, de Trevifontein, het Forum Romanum en de Tempel van Rome, en at ik mijn allereerste gelato! Sindsdien heb ik Italiaans gestudeerd, heb ik kastelen, kerken, historische ruïnes en kunst gezien, en natuurlijk heb ik nog veel meer kopjes gelato gegeten. Ervaringen die ik letterlijk nergens anders in de hele wereld had kunnen hebben! Ik denk echter nog vaak aan de sneeuw, de bergen en mijn familie in Alaska. Ik mis Alaska erg. Maar toch zou ik nergens anders willen zijn dan hier in Rome, Italië. Elke dag mag ik vrijwilligerswerk doen op mijn favoriete plek, het bezoekerscentrum van de Rometempel, waar je me kunt ontmoeten! Elke dag maak ik kennis met mode, eten, geschiedenis en mensen! Ik houd van mensen! Nog nooit heb ik zoveel verschillende soorten mensen ontmoet! Ik hou zo veel van Alaska en nu hou ik ook van Italië! Ik weet niet hoe ik hier terecht ben gekomen... aan de andere kant van de wereld... maar ik weet dat het geen toeval is.
